Het allerbelangrijkste...ik ben weer thuis

Het is lang geleden dat ik geblogd heb, dat komt om dat ik ongeveer een week 41 graden koorts heb gehad en het lang duurde voordat dit onder controle was. Kortom ik mankeerde echt vanalles maar inneens kwam ik er zelf achter dat mijn junglarislijn voor infuus geïnfecteerd was, snel werd een Operatie geregeld om hem er uit te halen. De bron van ellende was er nu uit en gelijk begon mijn bloedwaarde eindelijk meer stijging te krijgen.

Zo kwam het dat ondanks dat ik nog allerlei mankeerde dat de dokter vrijdag 20 feb. kwam en me vroeg of ik vandaag naar huis wilde want mijn bloedwaarde was boven de tien. Ja natuurlijk!!!!! Dus ziek en al werd ik gewoon ontslagen wat wel een beetje vreemd voelde, maar blij was ik toch. 

Nu ben ik thuis ik word stukje bij beetje langzaam, tergend langzaam, iets beter. Ik ben nog wel veel misselijk wat echt shit is, want dan moet ik dito spugen erbij. En ik wil juist graag aansterken. De frustratie van de hele dag liggen en een klein beetje rond scharrelen vind ik ook bedroevend. Huilen dat doe ik dus ook veel het gaat hebben ze me gezegd ongeveer een heel jaar duren om te revalideren. Daar kan ik heel moeilijk mee om gaan ook te meer omdat ik mijn werk niet meer kan doen zoals eerst. Bijv. Keramieken zit er niet in enga zo maar door. Dat vind ik heel moeilijk dat emotionele gedeelte ik ga op en neer met mijn gevoel en gedachten. Maar anderzijds hoor je me niet want het allerbelangrijkste ik ben weer thuis. Thuis gewoon mijn eigen thuisje met mijn eigen gezin het klinkt misschien kneuterig, daar geef ik niks om. Ik ben thuis waar de mensen zijn waar ik van hou!!!