Hoi allemaal, dat is al weer een aantal weken geleden. Ik ben er inmiddels achter dat herstellen heeel.lang gaat duren. Ook ben ik voort durend bang d at de kanker ineens terugkomt of zo. Ik ga het woensdag ook weer vragen, de angst zit er nog steeds goed in en is moeilijk los te laten. Ik ben vandaag extra wezen bloedprikken om te controleren of ik een bloedtransfusie nodig heb. Spannend weer, zou wel een aantal klachten verklaren, woensdag de uitslag.
Hoe ik me voel? Tja de ene dag kan ik koken de andere dag wat meer maar vaak ben ik nog echt heel ontzettend moe. Die vermoeidheid is klote dan doe je soms een hele dag niks, alleen maar in mijn ziekenhuisbed beneden tv liggen kijken. Ik haat tv kijken ja echt iets voor mij bah! Het gevolg is dan ook weer slecht 's nachts slapen. Herstellen is moeizaam genezen duurt lang ze zeggen toch zeker een jaar ik ben niet gewend om in zulke astronomische tijdsverplaatsingen te denken. Meestal is het vandaag en wellicht nog morgen verder niet.
Ook groeit mijn haar nog niks niet nou nou jammer hoor, maar ja dat is mijn minste probleem. Hoe krijg je weer wat energie vooral mentaal. Ook het afbouwen met de medicijnen valt zwaar, wat wel fijn is ik ben overdags van de oxazepam af dus kan ik op goede dagen een klein stukje autorijden en om een boodschapje. Dit vind ik geweldig om te doen net iets meer vrijheid dan tussen deze vier muren mezelf te zitten beklagen en simpen sompen.
Wat ik ook heavy vind is een soort toekomstperspectief ergens weer te krijgen, iedereen zegt te vroeg maar ik wil het zo graag. Wat al gezegd is dat wat er was reken daar in de eerste instantie niet op. Maar ja wat dan. Ik heb ook de hernia nog waaraan ik me nu in geen geval aan kan laten helpen best k...t. Wat ik steeds frustrerender vind is dan wat ik dan moet doen ik ben totaal ideeloos en die leegte plaagt me, doet me zeer ik wil niet nutteloos zijn, werkmier dat ik ben.
Conclusie voor nu ik vind het diep zwaar het opknappen. Ik heb vier maanden ziekenhuis gehad maar besef me nu dat ik nog drie keer deze tijd moet om toch een deel te zijn opgeknapt. En dat vind ik veel heel veel. Wel wil ik natuurlijk zeggen dat ik geweldig blij ben dat ik leef en hier bij mijn loved ones ben, ik ben niet ondankbaar alleen ontzettend ongeduldig zegt Heinz mij altijd.
Dit was het nieuws vanuit het herstelbed in Eindhoven.
X Danny
Geen opmerkingen:
Een reactie posten